Witam.
Mam na imię Grażyna i choruję na skórną postać celiaklii, chorobę Duringa. Lekarz dermatolog stwierdziła u mnie Duringa na podstawie objawów widocznych gołym okiem, miałam wówczas 30 lat. Jestem teraz na drastycznej diecie bezglutenowej, choroba dała mi w kość po porodzie (rok i 7 miesięcy temu). Mam nadzieję, że dużo się tu dowiem na nurtujące mnie tematy. Pozdrwiam wszystkich
Przedstaw się :)
Moderator: Moderatorzy
-
marta_kostencka
- Nowicjusz
- Posty: 6
- Rejestracja: pt 09 mar, 2007 20:21
- Lokalizacja: P-ń
Witam Wszystkim bardzo serdecznie 
Mam na imię Marta, obecnie lat prawie 20 <cóż za piękny wiek
> na celiakię choruję już od.... hmm 
choruję odkąd tylko pamiętam. Celiakię, wtedy w stopniu 3/4 aktualnie jak pewnie wiecie skala się zmieniła do 1-3 i tak aktualnie mam 2/3 -czyli jakby nikłe szanse, ale o czym to ja mówiłam 
aaa - na celiakię zdiagnozowano u mnie w 10miesiącu życia. Problemy, znane mi tylko z opowiadań, zaczęły się już kiedy mama przestała mnie karmić piersią. Dopiero 9 lekarz zdiagnozował celiakię. Z jednej strony miałam szczęście prawda? Ale z drugiej... Nie wiem jak to jest nagle dowiedzieć się,że trzeba tak radykalnie zmienić swój tryb życia... od zawsze byłam na diecie bezglutenowej i dla mnie taki tryb życia był normalny. Szokiem natomiast była reakcja wszystkich wkoło mnie kiedy zaczęłam chodzić do szkoły - a słowo celiakia i odpowiednie traktowanie mnie było niezrozumiałe dla innych. Zresztą w latach '80 ciężko było się dziwić. Natomiast w dzisiejszych czasach nadal,sama nazwa, wzbudza wielki niepokój, niezrozumienie. A przecież tak znane są inne problemy przewodu pokarmowego jak uczulenia skórne na różne pokarmy. Jednak celiakia nadla pozostaje chorobą nieznaną i niezauważalną wręcz. A jak o wiele łatwiej byłoby wejść sobie do pierwszego lepszego marketu i kupić pieczywo bezglutenowe... ehh 
może na starość nie będę chociaż musiała zamawiać chleba w sklepie ze zdrową żywnością.
Ale miałam tu pisać o sobie. Celiakia nie jest dla mnie problemem. Taki tryb życia był zawsze dla mnie normalny i zawsze taki pozostanie. Kiedyś, będąc dzieckiem, owszem nie rozumiałam i było mi bardzo przykro - bo niby dlaczego nie mogę jeść teog co inne dzieci. Ale od zawsze byłam przyzwyczajana do tego by pytać się o skład podawanego mi jedzenie < to dziwne prawda, gdy 5latka pyta o takie rzeczy a potem wymienia czego nie może jeść i dlaczego>. Podobno tez podziwiana za to,że mówiłam przepraszam to napewno bardzo smaczne, ale ja tego nie mogę jeść. Zawszę wszędzie ze swoim jedzeniem Pewnie,że to przykre nie znać smaku jakiś potraw czy produktów... i śmieszne dla moich znajomych, kiedy proszę ich żeby mi wytłumaczyli co to są ruskie pierogi albo jak smakują drożdżówki <tak to się piszę 
> Ale co najważniejsze - celiaka nigdy nie spowodowała żadnych większych strat w moim życiu, nigdy nie czułam się przez to gorsza lub odrzucona. Zawsze bardzo lubiana, ceniona za kreatywność i inteligencję. Prowadzę normalne życie zapracowanej studentki filologii. Tylko idąc na obiad zamawiam ryż zamiast zapiekanki
Mam na imię Marta, obecnie lat prawie 20 <cóż za piękny wiek
> na celiakię choruję już od.... hmm choruję odkąd tylko pamiętam. Celiakię, wtedy w stopniu 3/4 aktualnie jak pewnie wiecie skala się zmieniła do 1-3 i tak aktualnie mam 2/3 -czyli jakby nikłe szanse, ale o czym to ja mówiłam aaa - na celiakię zdiagnozowano u mnie w 10miesiącu życia. Problemy, znane mi tylko z opowiadań, zaczęły się już kiedy mama przestała mnie karmić piersią. Dopiero 9 lekarz zdiagnozował celiakię. Z jednej strony miałam szczęście prawda? Ale z drugiej... Nie wiem jak to jest nagle dowiedzieć się,że trzeba tak radykalnie zmienić swój tryb życia... od zawsze byłam na diecie bezglutenowej i dla mnie taki tryb życia był normalny. Szokiem natomiast była reakcja wszystkich wkoło mnie kiedy zaczęłam chodzić do szkoły - a słowo celiakia i odpowiednie traktowanie mnie było niezrozumiałe dla innych. Zresztą w latach '80 ciężko było się dziwić. Natomiast w dzisiejszych czasach nadal,sama nazwa, wzbudza wielki niepokój, niezrozumienie. A przecież tak znane są inne problemy przewodu pokarmowego jak uczulenia skórne na różne pokarmy. Jednak celiakia nadla pozostaje chorobą nieznaną i niezauważalną wręcz. A jak o wiele łatwiej byłoby wejść sobie do pierwszego lepszego marketu i kupić pieczywo bezglutenowe... ehh może na starość nie będę chociaż musiała zamawiać chleba w sklepie ze zdrową żywnością. Ale miałam tu pisać o sobie. Celiakia nie jest dla mnie problemem. Taki tryb życia był zawsze dla mnie normalny i zawsze taki pozostanie. Kiedyś, będąc dzieckiem, owszem nie rozumiałam i było mi bardzo przykro - bo niby dlaczego nie mogę jeść teog co inne dzieci. Ale od zawsze byłam przyzwyczajana do tego by pytać się o skład podawanego mi jedzenie < to dziwne prawda, gdy 5latka pyta o takie rzeczy a potem wymienia czego nie może jeść i dlaczego>. Podobno tez podziwiana za to,że mówiłam przepraszam to napewno bardzo smaczne, ale ja tego nie mogę jeść. Zawszę wszędzie ze swoim jedzeniem
Pewnie,że to przykre nie znać smaku jakiś potraw czy produktów... i śmieszne dla moich znajomych, kiedy proszę ich żeby mi wytłumaczyli co to są ruskie pierogi albo jak smakują drożdżówki <tak to się piszę > Ale co najważniejsze - celiaka nigdy nie spowodowała żadnych większych strat w moim życiu, nigdy nie czułam się przez to gorsza lub odrzucona. Zawsze bardzo lubiana, ceniona za kreatywność i inteligencję. Prowadzę normalne życie zapracowanej studentki filologii. Tylko idąc na obiad zamawiam ryż zamiast zapiekanki 
hej!
jestem Beata mam juz 21 lat zdiagnozowano u mnie celiakię jakos w wieku 14 lat wiec późno.
Do diety juz dawno się przyzwyczaiłam i nie narzekam, chociaż wielu moich znajomych dziwi mi się jak ja to wytrzymuję..
Forum znalazłam jakoś juz w sumie dawno ale nigdy nie miałam czasu sie tu zarejestrować aż do dzisiaj:)
Mam nadzieję ze jak bede miała jakiś problem to pomożecie mi go rozwiązać.
pozdrawiam!
jestem Beata mam juz 21 lat zdiagnozowano u mnie celiakię jakos w wieku 14 lat wiec późno.
Do diety juz dawno się przyzwyczaiłam i nie narzekam, chociaż wielu moich znajomych dziwi mi się jak ja to wytrzymuję..
Forum znalazłam jakoś juz w sumie dawno ale nigdy nie miałam czasu sie tu zarejestrować aż do dzisiaj:)
Mam nadzieję ze jak bede miała jakiś problem to pomożecie mi go rozwiązać.
pozdrawiam!
Witam ja jestem Patrycja a mój synek,z którego powodu tu zaglądam to Dawidek.Na razie jesteśmy w trakcie diagnozy,ale wcześniej chciałam sie troszkę dowiedzieć o chorobie,czego oczywiście mogę się spodziewać no i wogóle...Mieszkamy w woj.opolskim 30km od Opola.Synek ma 16 msc, jest bardzo pogodnym dzieckiem i wydawałoby się że zadna choroba nie może być z im związana.Pozdrawiam wszystkich i liczę na porady lub odpowiedzi jeśli sie pojawią zmojej strony..
patka
Witam. Mam na imię Iza. Jestem mamą 6 letniej Asi. Celiakię zdiagnozowano u niej w lipcu 2003 r. Od tego czasu jest na diecie bezglutenowej. Jeszcze niedawno była również dieta bezmleczna i bezjajeczna. Ale na szczęście mamy to już za sobą.
Mieszkam w Miejskiej Górce (niedaleko Rawicza) w woj. wielkopolskim.
Pozdrawiam serdecznie wszystkich forumowiczów.
Mieszkam w Miejskiej Górce (niedaleko Rawicza) w woj. wielkopolskim.
Pozdrawiam serdecznie wszystkich forumowiczów.
-
Dominiczka
- Nowicjusz
- Posty: 13
- Rejestracja: pn 02 kwie, 2007 12:55
- Lokalizacja: Poznań
Witam wszystkich serdecznie Mam 19 lat lecz dopiero dzisiaj dowiedziałam się że choruję na Duhringa pomimo że objawy mam już od prawie 10 lat:/ Dobry lekarz to połowa sukcesu:D Oprócz tego mam astmę. Odwiedzam forum od miesiąca - tyle trwa moja okupiona cierpieniem dieta bezglutenowa;) Czytam posty, szukam przepisów i...podnoszę się na duchu. Pozdrawiam wszystkich:)
Mam 19 lat lecz dopiero dzisiaj dowiedziałam się że choruję na Duhringa pomimo że objawy mam już od prawie 10 lat:/ Dobry lekarz to połowa sukcesu:D Oprócz tego mam astmę. Odwiedzam forum od miesiąca - tyle trwa moja okupiona cierpieniem dieta bezglutenowa;) Czytam posty, szukam przepisów i...podnoszę się na duchu. Pozdrawiam wszystkich:)-
missalexiss
- Nowicjusz
- Posty: 1
- Rejestracja: ndz 07 sty, 2007 01:33
- Lokalizacja: dolnośląskie
Re: Przedstaw się :)
cześć wszystkim mam na imie ola (22.l) od urodzenia choruje na celiakie.od paru lat nie prowadze diety ,chciałabym abyście pomogli mi bym znowu czuła się lepiej i wierze ze napewno znajdzie sie ktoś kto mi pomoże dowiedzieć sie wiecej na temat tej choroby.pozdrawiam
pozdrawiam
Ostatni raz byłem tu na forum jakieś 1.5 roku temu ale jako ten mało aktywny po jakimś czasie zostałem
wyrzucony przez admina, czy jakoś tak, zresztą już nie pamiętam.
O chorbie.
Coż mam chyba tą łagodniejszą wersję choroby Duhringa. Ale dietę bezglutenową i tak mam wbitą dożywotnio.
Wiem, że niektórzy biorą ją bardzo serio i przestrzegają mocno, nawet to popieram, choć
z własnego doświadczenia wiem, że to utopia.
Bo nie da się tak do końca nie spożywać glutenu.
Wiadomo, że jak się odpuści na jakiś czas, to pojawiają się zmiany skórne i trzeba brać leki, to wiadomo,
ale halo, nikt nie będzie przecież siedział na imprezie i nie zje, no nie wiem kawałka pizzy,
nie wypije piwka, czy nie wzniesie toastu solenizanta.
A tak wogóle, mam na imię Darek, mieszkam w Warszawie i pozdrawiam wszystkich twardych dietetyków.
wyrzucony przez admina, czy jakoś tak, zresztą już nie pamiętam.
O chorbie.
Coż mam chyba tą łagodniejszą wersję choroby Duhringa. Ale dietę bezglutenową i tak mam wbitą dożywotnio
.Wiem, że niektórzy biorą ją bardzo serio i przestrzegają mocno, nawet to popieram, choć
z własnego doświadczenia wiem, że to utopia.
Bo nie da się tak do końca nie spożywać glutenu.
Wiadomo, że jak się odpuści na jakiś czas, to pojawiają się zmiany skórne i trzeba brać leki, to wiadomo,
ale halo, nikt nie będzie przecież siedział na imprezie i nie zje, no nie wiem kawałka pizzy,
nie wypije piwka, czy nie wzniesie toastu solenizanta.
A tak wogóle, mam na imię Darek, mieszkam w Warszawie i pozdrawiam wszystkich twardych dietetyków.
daro
Cześć.
Jestem nowym forumowiczem.
Bezglutenowe życie nie jest mi obce. Przyznam, że chorowałam jeszcze w czasach kiedy nie było żadnych sklepów z żywnością bez glutenu, a lekarze otwierali szeroko oczy ze zdziwienia o co wogóle chodzi. Po wielu latach przerwy znów podejrzewam nawrót uczulenia na gluten. Właśnie przechodze na ścisłą dietę eliminacyjną. Jak sie sama za to nie wezmę to żaden medyk na to nie wpadnie. Mam nadzieję ze to nie jet to. Niestety jestem alegikiem uczulonym także na kazeinę, żółtka jaj i m.in. wieprzowinę (reszty już nie pamiętam). Jeszcze troche a bedę wcinać sam cukier i popijać wodą. Powoli mam dość. Na szczęście jedynym objawem jest wysypka na buzi (więc i kosmetyki kolorowe odpadają) Prosze więc Was bardzo: trzymajcie za mnie kciuki!
Pozdrawiam wszyskich bardzo gorąco!
Jestem nowym forumowiczem. Bezglutenowe życie nie jest mi obce. Przyznam, że chorowałam jeszcze w czasach kiedy nie było żadnych sklepów z żywnością bez glutenu, a lekarze otwierali szeroko oczy ze zdziwienia o co wogóle chodzi. Po wielu latach przerwy znów podejrzewam nawrót uczulenia na gluten. Właśnie przechodze na ścisłą dietę eliminacyjną. Jak sie sama za to nie wezmę to żaden medyk na to nie wpadnie. Mam nadzieję ze to nie jet to. Niestety jestem alegikiem uczulonym także na kazeinę, żółtka jaj i m.in. wieprzowinę (reszty już nie pamiętam). Jeszcze troche a bedę wcinać sam cukier i popijać wodą. Powoli mam dość. Na szczęście jedynym objawem jest wysypka na buzi (więc i kosmetyki kolorowe odpadają) Prosze więc Was bardzo: trzymajcie za mnie kciuki!
Pozdrawiam wszyskich bardzo gorąco!
Witam!
Cieszę się bardzo, że mogę spotkać na forum, innych rodziców (i nie tylko) w podobnej sytuacji. Mam dwójkę chłopców - Jasia (3 lata) i Michałka (6 lat). Jaś jest alergikiem, od dwóch miesięcy na diecie bezglutenowej i bezmlecznej. Nie dajemy też soi, jajek i kilku mniej ważnych produktów (cytrusy, czekolada...).
Z tego, co zdążyłam od wczoraj zobaczyc, forum jest świetne. Miałam tylko spory problem z zarejestrowaniem... Ale po całym dniu prób, udało się.
Pozdrawiam wszystkich.
Pola
Cieszę się bardzo, że mogę spotkać na forum, innych rodziców (i nie tylko) w podobnej sytuacji. Mam dwójkę chłopców - Jasia (3 lata) i Michałka (6 lat). Jaś jest alergikiem, od dwóch miesięcy na diecie bezglutenowej i bezmlecznej. Nie dajemy też soi, jajek i kilku mniej ważnych produktów (cytrusy, czekolada...).
Z tego, co zdążyłam od wczoraj zobaczyc, forum jest świetne. Miałam tylko spory problem z zarejestrowaniem... Ale po całym dniu prób, udało się.
Pozdrawiam wszystkich.
Pola
-
Siłaczka200
- Nowicjusz
- Posty: 32
- Rejestracja: pt 27 kwie, 2007 12:02
- Lokalizacja: POMORZE
Dzień dobry wszystkim! Jestem pierwszy raz na forum. Mam 3 letnią córeczkę, która choruje na Celiakię. W zasadzie to pewności nie ma czy jest to ta choroba, czy powikłanie po Salmonellozie, którą przechorowała rok temu. Pod wpływem moich "stanowczych" sugestii lekarze skierowali moją córkę po chorobie na badania krwi w kierunku Celiakii. Wyniki były pozytywne, więc kolejnym badaniem była biopsja jelit, która wykazała zanik kosmków jelitowych. Obecnie nie wiadomo czy moja córka miała Celiakię ukrytą i Salmonelloza ją ujawniła, czy jest to powikłanie po Salmonelli??? Dopiero po paru latach diety bezglutenowej powtórzymy biopsję jelit, po wcześniejszej prowokacji glutenem i okaże się co to jest.
CO CIĘ NIE ZABIJE, TO CIĘ WZMOCNI!